Kolana koślawe (łac. genu valgum) są wadą kończyn dolnych polegającą na tym, że odstęp między przyśrodkowymi kostkami, który jest mierzony przy wyprostowanych i zwartych kolanach jest znacząco większy niż 4-5 cm.
Kolana koślawe są trwałym odchyleniem osi podudzia względem osi uda na zewnątrz. Przyczyny kolan koślawych są związane z krzywicą, płasko-koślawą stopą oraz złamaniami i urazami w okolicy stawu kolanowego. Kolana koślawe mogą być także skutkiem porażenia mięśni, albo chorób stawów.
Nie zawsze udaje się ustalić czynnik etiologiczny, który spowodował rozwój choroby. Zmiany patologiczne występujące w przebiegu choroby mogą być związane z więzadłami, układem kostnym lub mięśniami. Etiologia kolan koślawych może dotyczyć krzywicy. Choroba wynika z zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforowej i najczęściej jest spowodowana niedoborem witaminy D. Prowadzi do zmian w układzie kostnym i zaburzeń rozwojowych. Główną przyczyną krzywicy jest niedobór witaminy D.
Stan hipowitaminozy lub awitaminozy jest najczęściej spowodowany niedostateczną ekspozycją na ultrafioletowe pasmo światła słonecznego oraz niedoborami pokarmowymi. Wśród pierwszych objawów choroby wymienia się utratę łaknienia, wzmożoną potliwość, drażliwość i skłonność do zaparć. Stopa płasko-koślawa również przyczynia się do rozwoju kolan koślawych.
Jest typowym statycznym schorzeniem, które rozwija się w rezultacie nieproporcjonalności wagi ciała do wytrzymałości mięśni i więzadeł występujących w obrębie kończyn dolnych.
Jakie są rodzaje stopy płasko-koślawej
Istotą wykształconej wady jest brak odpowiedniego wysklepienia podeszwy oraz nawrócenie stopy i odwiedzenie jej w stawie Choparta. Można wyróżnić cztery stopnie rozwoju stopy płasko-koślawej. Pierwszym z nich jest niedomoga mięśniowo-więzadłowa stopy, stopa płaska wiotka, stopa płaska przykurczona i stopa kostnie zesztywniała. Porażenie mięśni przyczynia się do rozwoju koślawych kolan. Schorzenie jest zwane również paraliżem. To stan charakteryzujący się niemożnością wykonania ruchu w wyniku braku dopływu bodźców nerwowych do mięśni. Można wyróżnić porażenie wiotkie pochodzenia neurogennego lub miogennego, porażenie spastyczne i przysenne.
Zmiany patologiczne w przebiegu kolan koślawych dotyczące więzadeł są związane
z rozciągnięciem więzadła pobocznego piszczelowego lub skróceniem więzadła pobocznego strzałkowego. Zmiany chorobowe w obrębie mięśni dotyczą przykurczenia mięśnia dwugłowego uda i mięśni biodrowo-piszczelowych, a także rozciągnięcia niektórych mięśni, m.in. krawieckiego i smukłego.
Zmiany dotyczące układu kostnego są związane z szybszym rozrostem kłykci wewnętrznych udowej kości, w porównaniu z rozwojem kłykci zewnętrznych.
Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google m.in. poprzez poniższe frazy kluczowe:
- skutki koślawości kolan
- skutki przykurczonych mięśni
- wiotkie kolana koślawe