Image may be NSFW.
Clik here to view.
Kostniakomięsak (łac. osteosarcoma) jest złośliwym nowotworem tkanki kostnej. Pierwotny nowotwór jest rozpoznawany zwykle u chłopców i mężczyzn.
Najwięcej zachorowań przypada na okres od 12. do 24. roku życia. Kostniakomięsak jest zlokalizowany w kościach długich tworzących staw kolanowy, albo w bliższym odcinku kości ramiennej. Kostniakomięsak najczęściej rozwija się na podłożu zdrowej kości.
Nowotwór może jednak rozwijać się także w miejscu, gdzie doszło do łagodnych zmian dysplazji włóknistej.
Podłożem rozwoju choroby mogą być choroba Pageta, zawał kostny i wyrośl chrzęstno-kostna.
Dysplazja włóknista kości jest rzadką nowotworopodobną zmianą związaną z kośćmi.
Jakie jest podłoże powstania kostniakomięsaka?
Podłoże choroby nie zostało dotychczas ustalone. Obecnie podejrzewa się, że większość zachorowań jest związanych z zaburzeniami rozwojowymi. Zmiany mogą też mieć podłoże genetyczne. W przebiegu choroby kość beleczkowa zostaje zastąpiona tkanką łączną, w której można stwierdzić bezładnie rozrzucone wyspy nieprawidłowej kości.
Mogą być obecne także elementy chrzęstne. Można zaobserwować zwiększoną przepuszczalność dla promieniowania kości objętych zmianami chorobowymi. Większość przypadków ma bezobjawowy przebieg.
Choroba Pageta jest zaś przewlekłym schorzeniem układu kostnego charakteryzującym się występowaniem co najmniej jednego ogniska nieprawidłowego tworzenia kości przez osteoblasty.
W pierwszej fazie rozwoju choroby dochodzi do nasilonej reabsorpcji kości przez osteoklasty. Nazwa choroby została nadana na cześć brytyjskiego chirurga Jamesa Pageta. Opisał on to schorzenie w 1877 r.
Odległe przerzuty kostniakomięsaka rozprzestrzeniają się drogą krwionośną. Najczęściej są one zlokalizowane w płucach. Są one obecne u około 50% pacjentów, u których została przeprowadzona diagnostyka kostniakomięsaka.
Jak sklasyfikować kostniakomięsaka?
Klasyfikacja choroby jest dokonywana w oparciu o obraz histopatologiczny. Obecnie przyjęto podział na kostniakomięsaki osteoblastyczne, chondroblastyczne i fibroblastyczne. Dodatkowo można wyróżnić specyficzne podtypy nowotworu. Różnice między nimi są związane z rokowaniami i sposobem leczenie. Dokładna klasyfikacja choroby jest możliwa dzięki podziałowi klinicznemu Ennekinga. Uwzględnia on zarówno rozległość, jak i złośliwość guza.
Warto wiedzieć, że kostniakomięsak jest nowotworem, który bardzo często występuje u psów. Najczęściej cierpią na niego duże rasy psów, m.in. wilczarz irlandzki, greyhound, owczarek niemiecki, dog niemiecki i rottweiler. Kostniakomięsak występuje dziesięciokrotnie częściej u psów niż u ludzi.
Wysterylizowane psy posiadają dwukrotnie większe ryzyko wystąpienia kostniakomięsaka. Czynnikiem etiologicznym jest zarażenie pasożytami Spirocerca lupi sprzyjające głównie rozwojowi kostniakomięsaka przełyku.
Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google m.in. poprzez poniższe frazy kluczowe:
- kostniakomiesak leczenie
- kostniakomięsak u ludzi
- lupienie kosci
