Krwawienie podpajęczynówkowe jest degeneracyjnym procesem prowadzącym do śmierci.
Niemal połowa pacjentów cierpiących na tę chorobę umiera z powodu pierwotnego krwawienia bądź jego następstw, np. skurczu naczyniowego i udarów niedokrwiennych. W ciągu pierwszych 30 dni po krwawieniu umiera około 45% chorych.
Osoby leczone wymagają zaś intensywnej i długotrwałej rehabilitacji. Krwawienie podpajęczynówkowe może wystąpić w towarzystwie krwawienia do miąższu mózgu, co może prowadzić do wytworzenia krwiaka śródmózgowego.
Przebiegu choroby może też dojść do przebicia się krwi do układu komorowego bądź utworzenia przetoki szyjno-jamistej.
Wówczas stan pacjenta jest określany jako krwawienie oponowo-mózgowe.
Kiedy możemy stwierdzić że cierpimy na krwawienie podpajęczynówkowe
Rozpoznanie krwawienia podpajęczynówkowego jest stawiane w oparciu o wynik tomografii komputerowej.
Umożliwia ona bardzo dokładne zobrazowanie krwi w zbiornikach podstawy i sklepistości mózgu. Tomografy wielorzędowe pozwalają dodatkowo na określenie lokalizacji i morfologii tętniaka, który jest źródłem krwawienia.
W celu dokładnej oceny stanu klinicznego chorego po krwawieniu podpajęczynówkowym zostało opracowanych kilka skal.
Podstawowe parametry brane pod uwagę to:
- nasilenie bólu głowy
- wystąpienie objawów neurologicznych
- wystąpienie zespołu oponowego
- stan świadomości
Najczęściej lekarze stosują skalę Hunta – Hessa oraz skale World Federation of Neurologic Surgeons Grading of SAH.
Krwawienie podpajęczynówkowe jakie grożą nam powikłania
Podstawowym powikłaniem u chorych cierpiących na krwawienie podpajęczynówkowe jest nawrotowy krwotok.
Pojawia się on zwykle w ciągu pierwszej doby po krwawieniu oraz dotyczy około 4% zachorowań. W ciągu kolejnych dni ryzyko wystąpienia nawrotowego krwotoku znacznie się zmniejsza, aby ponownie wzrosnąć między 7. a 10. dniem.
Nawrotowe krwawienie powoduje pogorszenie rokowania i w większości przypadków kończy się śmiercią. Powikłania krwawienia podpajęczynówkowego dotyczą również skurczu naczyniowego i rozwijającego się w jego następstwie udaru niedokrwiennego.
Krwawienie podpajęczynówkowe powinno być różnicowane z innymi chorobami układu nerwowego i zawałem serca. Pacjent powinien znaleźć się pod opieką lekarza na oddziale neurochirugicznym lub neurologicznym. Szybkie rozpoznanie choroby ma wpływ na leczenie i życie pacjenta.
Chory zostaje poddany dokładnemu badaniu lekarskiemu i tomografii komputerowej głowy. Konieczne jest też wykonanie badania krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego. W przebiegu choroby może być jednolicie podbarwiony krwią i ksantochromiczny.
W razie konieczności przeprowadzenia operacji pacjent powinien zostać poddany angiografii tętnic mózgowych umożliwiającej dokładne uwidocznienie źródła krwotoku.
Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google m.in. poprzez poniższe frazy kluczowe:
- krwawienie podpajeczynówkowe rehabilitacja
- krwawienie podpajęczynówkowe