Kryptokokoza jest grzybicą spowodowaną zakażeniem Cryptococcus neoformans. Czynnik patogeniczny jest grzybem drożdżopodobnym należącym do klasy Deuteromycetes.
Kryptokokoza jest chorobą o podostrym bądź przewlekłym przebiegu.
Atakuje ona ośrodkowy układ nerkowy oraz płuca. Zmiany chorobowe mogą obejmować skórę i tkankę podskórną. Jeżeli kryptokokoza obejmuje układ nerkowy i płuca należy ona do tak zwanych grzybic narządowych (tzw. grzybic głębokich).
W przypadku, gdy zmiany chorobowe obejmują skórę i tkankę podskórną kryptokokoza ma charakter grzybicy powierzchownej.
Drobnoustrój powodujący rozwój omawianej choroby występuje na całym świecie.
Znajduje się on w odchodach gołębi i kur. Może bytować na owocach, w nawozie i kurzu oraz w mleku krowim.
Kryptokokoza może przyjąć różne postaci.
Jedną z nich jest kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Choroba może mieć w tym przypadku podostry lub przewlekły przebieg. Pierwszym sygnałem rozwoju schorzenia są bóle głowy i zaburzenia widzenia.
Mogą wystąpić także zaburzenia snu psychicznego, sztywność karku i śpiączka.
Kryptokokoza może przyjąć też formę zakażenia skóry i płuc.
Rozpoznanie kryptokokozy zależy od występujących objawów wskazujących na konkretną odmianę schorzenia.
Jeżeli lekarz podejrzewa rozwój kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych zleca wykonanie badania płynu mózgowo-rdzeniowego.
W pobranej próbce można zaobserwować szereg nieprawidłowości, w tym między innymi:
- podwyższone stężenie białka
- obniżone stężenie glukozy
- zwiększona liczba leukocytów
W celu wykrycia zakażenia C. neoformans wykonuje się odczyn lateksowy. Badanie histologiczne tkanek może uwidocznić odpowiedź zapalną.
W razie utworzenia się ziarniniaka komórki patogenu znajdą się wewnątrz jego komórek olbrzymich.
Jak zostało wyżej wspomniane patogen wywołujący omawianą chorobę należy do grona grzybów niedoskonałych. Są to grzyby anamorficzne, zwane też mitosporowymi. Typ grzybów charakteryzuje się tym, że w ich przypadku nie występuje stadium rozmnażania płciowego.
Ich stadia konidialne są niezwykle podobne do stadiów konidialnych w przypadku workowców. W obecnej systematyce grzybów nie używa się takiego taksonu. U grzybów niedoskonałych mogą wystąpić niektóre formy rozmnażania płciowego, między innymi mejoza, kariogamia i plazmogamia.
Niemniej różnica między nimi, a innymi typami grzybów polega na tym, że wspomniane procesy nie odbywają w określonych organach, ani też w konkretnym stadium rozwoju mikroorganizmu.
Grzyby niedoskonałe wytwarzają zarodniki w postaci konidiów, które powstają na końcach wzniesionych konidioforów.
Mają one zróżnicowane kształty. Mogą występować pojedynczo, albo grupować się w specjalnych tworach.
Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google m.in. poprzez poniższe frazy kluczowe:
- kryptokokoza